سیگنال ها و علایم اولیه ریلی
پیش از سال ۱۸۴۰ خطوط راه آهن در انگلیس آغاز به کار کردند ، در هیچ جایی سیگنال‌های ثابتی وجود نداشت و ماموران ایستگاها در ایستگاه‌ها پرسه می‌زدند،و سوزن ها را در زمان نیاز در نقاط تلاقی خطوط تغییر می‌دادند و به رانندگان قطار در روز با پرچم و در شب با چراغ‌های روغنی فرمان می‌دادند . هیچ وسیله مخابراتی برای ارتباط درست نبود و هیچ راهی وجود نداشت تا مشخص شود که آیا مسیر ایمن است که به یک قطار اجازه خروج از ایستگاه به سمت ایستگاه بعد داده شود یا نه. بنابراین، هیچ راهی برای دانستن اینکه قطار بعدی به ایستگاه بعدی می‌رود یا خیر وجود نداشت. تنها کار ممکن این بود که یک تایمر به مامور ایستگاه داده شود و قطار فقط بعد از گذشت یک بازه زمانی ثابت از قطار پیشین مجاز به حرکت می‌شد.
تخته سیگنال های اولیه
خیلی زود سیگنال های ثابتی روی ایستگاه‌ها ظاهر شدند که از تخته‌ای با اشکال مختلف تشکیل شده بودند.هر کمپانی ریلی تخته ای با شکل و رنگ مخصوص خودش کار می کرد. این تخته‌ها قابل چرخش بودند تا بتوانند به سمت راننده چرخانده شوند. اگر رانندگان تخته را می‌دیدند، باید در جلوی آن متوقف می‌شدند. اگر تخته به گونه‌ای چرخانده می‌شد که تقریباً نامرئی باشد، می‌توانستند ادامه دهند.سیگنال هایی به این شکل هنوز هم در خطوط کوچک فرانسه مشاهده می‌شوند. در شکل نمونه ای از این تخته را مشاهده می کنید.
مشکل این سیگنال چوبی این بود که راننده قطار دستور توقف را با مشاهده تخته چوبی متوجه می شد ولی برای دستور حرکت هیچ نشانه ای دریافت نمی کرد، و این موضوع رضایت بخش نبود.
سیگنال دیسک و تیر
بنابراین تغییراتی برای نشان دادن مثبت بودن توقف و حرکت اجرا شد، که بعدها این نشانه به نام “نما” شناخته شد. مشهورترین نسخه از این سیگنال بهبود یافته دیسک و تیرخط بود که زمانی که دیسک قابل رؤیت بود، نمای حرکت را نشان می‌داد و زمانی که تیرخط مستطیلی دیده می‌شد، نمای توقف را نشان می‌داد.
سیگنال توپ
در ایالات متحده، سیگنال توپ توسعه داده شد. یک توپ سبک از یک ستون به وسیله طناب آویزان می‌شد. توپی که به بالای ستون بلند شود، نمای حرکت را نشان می‌داد و توپی که پایین آورده می‌شد، نمای توقف بود. این ترتیب (طبق ادعا) باعث ابداع یک اصطلاح استفاده‌شده تا امروز می‌شود: “های‌بال” به عنوان سیگنال حرکت.
سیگنال سیمافور
هرچند در سال ۱۸۴۱، اولین مدل جدیدی از سیگنال، سیمافور، معرفی شد و به سرعت تبدیل به سیگنال مکانیکی استاندارد شد و تا به امروز هم استفاده می‌شود. این سیگنال اولیه بر اساس یک سیستم ارتباطی ناوی فرانسوی بود،این سیگنال اولیه دسته‌ای داشت که برای نمای توقف افقی بود، به زاویه ۴۵ درجه برای نمای احتیاط و به زاویه ۹۰ درجه برای نمای حرکت آویخته شده بود.
یک نظر
درود بر شما
این مدل مطالب در اینترنت و فضای وب بسیار کم پیدا میشه، امیدوارم این مسیر را پر قدرت ادامه بدید.
بنده هر روز مطالب جدیدی از ریلکده می آموزم.
پیشنهاد بنده این است که ویدیو های تخصصی هم در سایت قرار بدبد.